Stephanie (Step)- hard working girl.
John Lester (John)- isang kaibigan na laging nandiyan sa tabi mo.

Isang umaga 5:30 am, nagmamadaling umalis sa kanyang bahay si Step para pumasok sa work niya. May paparating naman na isang blue na kotse sa kanyang harapan. At magbubukas ang bintana ng kotse.

John Lester: Miss, do you wanna ride?

Napangiti at napamewang si Step kay John.

Stephanie: No thanx...maglalakad na lang ako.
John Lester: Bakit kasi hindi ka na bumili ng own car mo? Nagtitiis ka pa tuloy kakalakad araw-araw in work.

Napailing at nakangiti si Step. Lumakad siya papalayo kay John at pinagpatuloy ang paglalakad. Agad naman sumunod si John kay Step.

Stephanie: Wait....bakit mo ba ako sinusundan?
John Lester: Sinusundan ka dyan? hindi ah....
Stephanie: eh.. ano ang ginagawa mo ngayon?
John Lester: eh...pano kita susundan eh....dito rin ang daan papuntang work ko. Remember Step magka office mate tayo.
Stephanie: oo nga pala hehehehe...di mo kasi sinabi agad ehh...
John Lester: kaya pumasok ka na sa kotse at sabay na tayong pumasok sa work. Sige na malelate na tayo!
Stephanie: ok..ok..ok..makulit ka talaga.

Mabilis na umabante ang sasakyan.
Sa office....

John Lester: Ohh...bakit na naman nakakunot ang noo mo dyan. Hindi dapat ganyan hindi bagay sayo. Pumapangit ka tuloy. Any problem? Tell me Step dito lang ako, tutulungan kita.
Stephanie: No thanx...no problem, may iniisip lang ako.
John Lester: Yan ka na naman. At ano namn ang iniisip mo?

Napatingin si Step kay John.
John Lester: ok...ok...hindi na ako makikialam sa personal problem mo. But if you need me, dito lang ako..ah.
Stephanie: ok.. John.
John Lester: by the way... sabi nga pla ng secretary natin na kailangan daw natin ngayon mag over time. Magiging busy daw kasi tayo ngayong buwan.
Stephanie: bakit naman biglaan?
John Lester: I don't know, ayon ang sabi ehh...
Stephanie: Ok sige.
John Lester: Ohh..break ka muna...maya na yan. Gusto mo pa deliver na lang tayo?
Stepahanie: No, nagpadeliver na ako. Darating na rin yon.

Pinagmamasdan ni John si Step habang nagtatrabaho. Alam nyang may bumabagabag sa loob ng kanyang kaibigan. Mamaya ay inangat ang telepono...

Stephanie: Hello? Ellaine?

Panandaliang sumilip kay John na nasa kabilang cubicle lamang at sa paligid niya. Ngunit  ang nagmamasid na si John ay agad na inalis ang tingin sa dalaga.

Stephanie: Hello, Ellaine? si Stephanie 'to. Magoover time ako ngayon eh...oo nga biglaan na naman.Pwede ikaw muna ang magalaga kay Jen? pupunta na lang ako dyan bukas ng umaga. Ok ,salamat Ellaine. Bye!ok..bye.
John Lester: Step,...

Nagulat na lamang ang dalaga at biglang may tumawag sa kanya sa gawing likuran.

Stephanie: Ohh..John!?kak..kanina ka pa dyan?
John Lester: Kakarating ko lang,alam mo para kang nakakita ng multo? Step, mukha lang akong multo, pero hindi ako multo.
Stephanie: Puro ka talaga kalokohan John. So anong sadya mo dito?
John Lester: Ahh..isasauli ko lang itong files and research na ginawa mo. Ok na daw yan sabi ni secretary.
Stephanie: Ok, salamat.

9:50 am biglang tumunog ang cellphone ni Stephanie. Tinignan niya kung sino ang tumatawag nagmadali syang lumabas nang office room at sinagot niya ito. Napansin ni John ang kinikilos ni Stephanie dahil hindi mapakali ang dalaga nang bumalik ito sa kinauupuan.

John Lester: Step? Any problem? Bakit hindi ka mapakali dyan?

Hindi na naitago ang nararamdaman ng dalaga kaya nagmakaawa sa binata ito at humagulugol.

Stephanie: John?!
John Lester: Bakit ka umiiyak?there's anything wrong?Step?
Stephanie: John tulungan mo ako.....I need your help John.
John Lester: Bakit?anong nangyari? anu ba ang maitutulong ko?
Stephanie: Ang kapatid ko John, ang kapatid ko...!!!diyos ko po!!
John Lester: Anu ba Step, calm down! Tell me? Anong nangyari sa kapatid mo?
Stephanie: mamaya ko na lang sasabihin sayo! Halika na puntahan na natin ang kapatid ko!please
John Lester: Ok.....let's go!

Habang nasa sasakyan ay walang tigil sa pagiyak si Step. Naaawa naman si John  dahil sa kalagayan ng dalaga.

Pagkarating nila sa ospital ay sumalubong ang kaibigan niyang si Ellaine na umiiyak.

Stephanie: Ellaine na saan na ang kapatid ko?Na saan na sya? Sabihin mo sa akin?!!Ellaine!

Ngunit umiling si Ellaine.

Stephanie: Ellaine!!! ano?tell me?na saan ang kapatid ko?

Ellaine: Nasa E.R. sya. Pero wag ka nang mag alala Step, mabuti na ang kalagayan nya. Naagapan agad ng mga doktor si Jen. She's alright now.

Stephanie: Oh my goodness Ellaine,pinakaba mo ako nang husto. Bakit hindi mo agad sinabi sa akin?
Ellaine: Eh..pano ko agad sasabihin sayo dakdak ka ng dakdak dyan, hindi ako makasingit. Gaga ka talaga.
Stephanie: ganun ba? Sorry tao lang! Ehh..bakit ka naman iyak ng iyak dyan?
Ellaine: Pano naman kasi, iniwan ba naman ako dito ng tumulong sa amin kanina. Eh...na tataranta na ako tsaka natakot ako kay baby Jen kasi ikaw ba naman makakita ng nangingisay na bata. Hindi ka ba matatakot?
Stephanie: Gaga ka talagang babae ka. Akala ko pa naman kung anong dahilan ng pagiiyak mo dyan. Yun pala nagiinarte ka lang pala.
Ellaine: Friend, naman eh...pero friend. Sino yang guy na cute na kasama mo?
Stephanie: saan?
Ellaine: Ano ka ba friend?!eh.. di yun? bulag ka ba?
Stephanie: Ahh...yan?
Ellaine: oo....
Stephanie: ahh...John come here...
John Lester: ohh...kamusta na kapatid mo?
Stephanie: ah...ok na sya nagpapagaling na lang. By the way John si Ellaine nga pala friend ko.
Ellaine: Hi John!!!!ang cute mo pala sa malapitan!
John Lester: Hi Ellaine.
Ellaine: ang cute mo pala sa malapitan!
Stephanie: oopss...Ellaine?! gusto mo bang sumunod sa Emergency Room? baka gusto mong sumunod?
Ellaine: bakit? wala naman akong sakit ah
Stephanie: Gaga! Umayos ka! Nakakahiya sa bisita oh...mahiya ka naman.
Ellaine...ahah!!! selos ka noh?
Stephanie: alam mo Ellaine sira ulo ka talaga!

Sabay pingot sa tenga. Habang pinapanuod ang magkaibigan natatawa na lang si John sa kanilang dalawa. At...

Nurse: Excuse me mga miss. Iwasan po nating magingay dahil nagpapahinga po ang mga pasyente dito.
Strephanie: ay, sorry po....
Nurse: sige po salamat.
Ellaine: yan kasi..! ingay mo kasi eh..
Stephanie: Tigilan mo nga ako Ellaine..!
Ellaine: oo na.
John Lester: Ang mabuti pa Step magpahinga ka muna. Alam kong pagod ka pa. Umuwi muna kayo, ako muna ang magbabantay sa kapatid mo.
Stephanie: pero John....
Ellaine: wala ng pero pero Step alam kong pagod ka na.
Stephanie: at alam kong gutom ka na.
Ellaine: pano mo nalaman yun?
Stephanie: hay naku kilalang kilala na kita Ellaine. Sa tono pa lang nang sikmura mo basang-basa ko na.
Ellaine: narinig mong tumunog ang tiyan ko? naku nakakahiya naman kay J-john....hehehehe..
Stephanie: Gaga!
John Lester: Sige na ako na bahala dito.
Stephanie: anu ka ba John pare-pareho tayong mga pagod kasama kita sa overtime. Kaya alam ko na pagod ka rin.
Ellaine: oo nga John sige ka ikaw rin ang magkakasakit nyan. Sino na ang magbabantay sayo? pwede ako na lang?
Stephanie: kapag binantayan mo sya babantayan rin kita.
Ellaine: talaga?
Stephanie: oo naman gusto mo dalhan pa kita ng maraming bulaklak.
Ellaine: really friend?
Stephanie: oo nga...
Ellaine: Wow naman ang sweet mo naman friend. gusto ko rose ah.
Stephanie: Anong rose ka dyan?! Kalachuchi ang dadalhin ko.
Ellaine: Ganun? pero pwede na rin.....basta kulay pink ah..remember!
Stephanie: (naku talagang babaeng 'to! napaka boba! kainis! kung wala lang talaga si John dito kanina ko pa ito sinapak.)ang mabuti pa Ellaine....ikaw na lang ang maunang umuwi at magluto ka doon ng kakainin natin dito.
Ellaine: anu?ako lang?
John: Dito na lang tayo kumain.
Stephanie: hindi ko maiiwan ang kapatid ko gusto nyo kayo nalang ang kumain.
Ellaine: ok, what ever! opo..aalis na po. Sige bye John!
Stephanie: sige na dalian mo na.
Ellaine: oo na.